مشکلات ناشی از استفاده غیراصولی آفت کش های مصنوعی و خطرناک، دانشمندان را بر آن داشته تا به جستجوی ترکیباتی با منشاء طبیعی بپردازند. ترکیباتی که ضمن توانایی در کنترل آفات، به دلیل داشتن اثر انتخابی، مضرات آفت کش های مصنوعی خطرناک را در پی نداشته باشند. شیمی تخمیری یکی از روش هایی است که از مدت ها پیش برای تولید آفت کش های سازگار با محیط زیست، توسط دانشمندان مورد استفاده بوده است و به کمک این فناوری و بهره گیری از باکتری های خاک زاد آفت کش های مهمی مانند آورمکتین ها، اسپینوزین ها، پیرول ها، تولید شده اند. این آفت کش ها به دلیل داشتن انتخابیت فیزیولوژیکی و اکولوژیکی ضمن توانایی فوق العاده در کاهش جمعیت آفات، فاقد اثرات سوء قابل توجهی بر روی دشمنان طبیعی و محیط زیست بوده و از ابزارهای مهم کنترل آفت در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات (IPM) محسوب می شوند. در این مقاله سعی شده است تا ضمن معرفی این گروه از آفت کش های بیولوژیکی، نقش مفید و موثر آنها در تولید محصول سالم که از نتایج کشاورزی پایدار است مورد ارزیابی قرار گیرد.