كاربرد گياهان دارويي از ديرباز در ايران و ديگر كشورها بين مردم رايج بوده است و در زمان هاي مختلف ميزان مصرف گياهان دارويي با توجه به مقتضيات زماني دست خوش تغييرات زيادي گرديده است. به دلیل اثرات جانبی و مخرب بعضی از داروهاي شیمیایی، بسیاري از بیماران براي درمان به گیاه درمانی روي آورده اند. جايگاه استفاده از گياهان دارويي در باور و فرهنگ مردم و گرايش روزافزون به استفاده از تركيبات طبيعي، از جمله نقاط قوت و فرصت هاي پيش روي زمينه گياهان دارويي مي باشد. شناخت نوع نگرش مردم نسبت به اين داروها مي تواند در برنامه ريزي هاي علمي و اجرايي نقش سازنده اي داشته باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی نگرش خانوارهای شهر تبریز نسبت به گیاهان دارویی و شناسایی و عوامل موثر بر آن می باشد. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق پیمایش های میدانی، با طراحی و تکمیل پرسشنامه به تعداد 206 عدد در سراسر شهرتبریز در سال1392 انجام شده است. برای تعیین پایایی پرسشنامه ها ضریب کرونباخ آلفا 97/0 بدست آمد. برای بررسی عوامل موثر بر سطح نگرش از مدل رگرسیون مرکب خطی که به روش حداقل مربعات معمولی برآورد شده است، استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که اکثریت افراد نگرش متوسطی نسبت به گیاهان دارویی دارند. بر اساس نتایج مدل رگرسیونی، عواملی نظیر میزان اثرگذاری و آشنایی از فواید این گیاهان اثر مثبت و معنی دار و عواملی نظیر درآمد و سطح تحصیلات و اهمیت به سلامتی خانواده اثر منفی و معنی داری دارد که در مجموع حدود 30 درصد از تغییرات نگرش خانوارها به گیاهان دارویی را تبیین می کنند. برگزاری دوره هایی برای پزشکان، افزایش آگاهی خانوارها، بهبود سطح اطلاعات عطاری ها ، بهبود وضعیت فرآوری و … از پیشنهادات مطالعه حاضر می باشد.