وقتی که گیاهان زراعی با تنش های محیطی ( تنش های غیر زنده و زنده ) مواجه می شوند محدوده وسیعی از عکس العمل های گیاهی من جمله تغییر در بیان ژنها، تغییرات هورمونی، متابولیسم های سلولی، تغییرات مورفولوژیک و نهایتا رشد و تولید محصول راتحت تاثیرقرارمی دهند.تنش به معنای وسیع آن به هر عامل یا ترکیبی از عوامل محیطی اطلاق می‌گردد که باعث شود گیاه نتواند به اندازه توان بالقوه ژنتیکی خود رشد کند .هر چه طول دوره تنش افزوده می‌گردد گیاه ضعیف‌تر شده از قدرت حیاتی آن کاسته می‌شود. هنگامی که از قدرت سازگاری گیاه کاسته می‌شود دامنه آسیب‌های وارده بر گیاه افزایش می‌یابد به طوری که ممکن است این آسیب‌ها به صورت تغییر ناپذیر (پایدار) درآیند. تنش‌ها می‌توانند زیستی (Biotic stress) و غیر زیستی (Abiotic stress) باشند. تنش غیر زیستی مانند خشکی، شوری، گرما،کمبود اکسیژن ،سرما یخبندان،آلوده کننده های محیط و غیره و تنش زیستی شامل علف‌های هرز، حشرات، نماتد‌ها و ارگانیزم‌های بیماریزا و آفات می‌باشد. در مقابل گروهی از میکروارگانیسم ها نیز از طریق ترشح ترکیبات هورمونی باعث توسعه سیستم ریشه ای گیاه و افزایش جذب آب و عناصر غذایی می شوند. انجام تطابق اسمزی، افزایش بیان ژنهای مسئول ایجاد مقاومت در مقابل تنش و فعال کردن مسیر های دفاعی گیاه از دیگر مکانیسم هایی است که باعث افزایش تحمل گیاه و بهبود رشد گیاه، افزایش عملکرد و در نهایت افزایش کارآیی مصرف آب می گردد.