استفاده از گياهان دارويي در درمان بيماري‌های مختلف، از گذشته‌هاي بسيار دور در بين مردم كشورها و فرهنگ‌هاي مختلف متداول بوده است. امروزه نیز با گسترش روزافزون آگاهی و دانش جوامع، استفاده از این گیاهان و ترکیبات حاصل از آن‌ها از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار می‌باشد. در حدود 18 گیاه و میوه در آیات قرآنی نام برده شده است. بررسی‌های گیاهشناسی انجام شده، نشان داده است که این گیاهان متعلق به 15 خانواده مختلف گیاهی می‌باشند. از جمله گیاهانی که اسم آن در قرآن ذکر شده، زنجبیل است. در این مقاله کوشش شده است تا ضمن تاکید بر اهمیت و ضرورت مطالعه بر روی گیاهان ذکر شده در قرآن و احادیث، با روش بررسی آیات و تدوین مطالب و اطلاعات بر گرفته از قرآن کریم و کتب مختلف طب سنتی و طب اسلامی به فوائد و اثرات درمانی ذکر شده گیاه دارویی زنجبیل بپردازد. در قرآن کریم نام گیاه زنجبیل در آیه 17 سوره انسان آمده است. در این آیه خداوند می‌فرماید: "وَیُسقونَ فیها کَاسًاکانَ مِزاجها زَنجَبیلاً". که ترجمه آن « و در آنجا از جامی که آمیزه زنجبیل دارد به آنان می‌نوشانند» است. زنجبيل با نام علمی Zingiber officinale Rose از خانواده (Zingiberaceae) يكي از مهمترين گیاهان دارويي ریزوم‌دار است که ريزوم معطر و تند آن سرشار از متابوليت‌هاي ثانويه‌اي مانند زينجيبرين و جينجرول مي‌باشد. تاكنون بيش از 50 نوع ماده آنتي‌اكسيدان (ضد اکسایش) از ريزوم این گیاه استخراج شده است. با تامل در آیات ذکر شده درمی‌یابیم که قرآن کریم در برخی از آیات مانند آیه 22 سوره بقره از انسان خواسته است تا با دقت و تدبر بیشتر در طبیعت پیرامون خود و از آن جمله به گیاهان و میوه‌ها نگریسته و از این طریق در جهت کسب معرفت بیشتری نسبت به خداوند متعال و آیات او بکوشد. در این راستا بکارگیری منابع طب سنتی اسلام و ایران و نیز بهره‌گیری از دانش و تکنولوژی کنونی بشر و تلفیق آیات قرآنی و علوم گیاهی می‌تواند به شناخت و تفسیر بهتر انسان از موضوعات مرتبط در این زمینه کمک نماید. آفرینش زنجبیل نیز از جمله نشانه‌هایی است که وجود پروردگار عظیم و بی‌همتا را اثبات می‌نماید.