هدف: در این مطالعه اثر برگ گیاه لگجی بر میزان گلوکز خون در موش¬های صحرایی نر دیابتی و نرمال مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش¬ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی از نژاد ویستار به طور تصادفی انتخاب شدند و حیوانات به 5 گروه تقسیم شدند، به طوری که در هر گروه 8 سر موش صحرایی قرار گرفتند. نحوه تیمار گروه¬ها به قرار زیر بود: گروه I (کنترل سالم): موش¬های صحرایی سالم و غیر دیابتی که در شرایط نوری، آب و غذای یکسان با سایر گروه¬ها نگهداری شدند. گروه II (کنترل دیابتی): موش¬های صحرایی که آلوکسان با دوز 120 میلی¬گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه III (گروه دارو): موش-های صحرایی دیابتی که روزانه 5/0 سی¬سی گلی¬بنکلامید با دوز 6/0 میلی¬گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه IV (گروه تیمار 1): موش های صحرایی دیابتی که روزانه 5/0 سی¬سی از عصاره برگ لگجی با دوز 200 میلی¬گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه V (گروه تیمار 2): موش¬های صحرایی دیابتی که روزانه 5/0 سی¬سی از عصاره برگ لگجی با دوز 400 میلی¬گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به صورت گاواژ دریافت کردند. در پایان تیمار از همه موش¬های صحرایی خون گیری از قلب انجام شد و سرم خون آن¬ها جهت تعیین میزان گلوکز به آزمایشگاه تشخیص طبی منتقل گشت.
نتایج: نتایج نشان داد که موش¬های صحرایی مورد تیمار به طور معنی¬داری با کاهش گلوکز خون در مقایسه با گروه کنترل دیابتی مواجه شدند و خواص کاهش دهنده قند خون عصاره موثرتر از داروی گلی¬بنکلامید می¬باشد.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که احتمالا عصاره هیدروالکلی برگ گیاه لگجی می¬تواند در کاهش سطح گلوکز خون موثر باشد. این گیاه با داشتن اثرات هیپوگلیسمیک و به دلیل عوارض جانبی کمتر در مقایسه با داروهای سنتتیک در درمان دیابت توصیه می¬گردد. هرچند مکانیسم عمل آن نامشخص است و احتیاج به تحقیقات بیوشیمیایی و فارماکولوژیکی بیشتری دارد.