با شناسایی ویژگی ها و سازوکارهای مقاومت در گونه های طبیعی مقاوم به تنش های مختلف، می توان راهی برای بهبود گیاهان زراعی در تحمل شرایط تنشی پیدا کرد. از اینرو، به منظور درک سازوکارهای ساختاری مقاومت در هالوفیت Aeluropus littoralis ، اولین، چهارمین و هفتمین میانگره از راس تحت تنش های 200 و 400 میلی مولار NaCl برداشت شدند و پس از مطالعات بافت شناسی به روش های متداول، نتایج نشان داد که هالوفیت الروپوس لیتورالیس با تغییرات ساختاری چون کاهش قطر ساقه، ضخیم شدن اپیدرم، افزایش ضخامت پوست با سلول های به شدت واکوئلی، افزایش تعداد لایه های اندودرمی به همراه افزایش رسوب لیگنین در دیواره های سلولی آن، کاهش در تعداد دستجات آوندی، مساحت هر دسته آوند، قطر عناصر متاگزیلمی و پروتوگزیلمی و کاهش وسعت بافت فلوئمی در ساقه توانایی سازگاری با تنش شوری را خواهد داشت. این تغییرات ساختاری به طور دقیق در میانگره های مختلف کنترل شده و بسته به موقعیت میانگره ای می تواند متفاوت باشد. به طورکلی رابطه نزدیکی بین افزایش مقاومت و تکوین میانگره ای وجود دارد.