این مطالعه با هدف بررسی تاثیر گیاه دارویی پونه بر تولید گازهای گلخانه¬ای متان و دی¬اکسیدکربن در دستگاه گوارش بُزهای مرخز انجام گرفت. در این مطالعه از گیاه پونه (L.Menthapulegium) سایه خشک، در شش سطح صفر(شاهد)، 25، 35، 55 ، 75و 100 ميلی¬گرم به ازاء هر 200 میلی گرم جیره پایه ( یونجه ) و هر سطح در پنج تكرار استفاده شد. به منظور مقایسه با افزودنی موننسین از این آنتی بیوتیک نیز به عنوان شاهد مثبت در آزمایش استفاده شد. آزمایشات تخمیر به روش برون تنی و با استفاده از مايع شكمبه سه راس بُز مرخز با ميانگين وزن 5/1±8/31 كيلوگرم استفاده شد. صفات مقادیر گاز کل تولیدی در 24 ساعت تخمیر، گاز متان و گاز دی¬اکسیدکربن محاسبه و بر اساس یک طرح کاملا تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افزودن گیاه پونه به محیط تخمیر تا سطح 55 میلی گرم تاثیری بر میزان تولید گاز کل نداشته است، ولی در سطوح 75 و 100 میلی¬گرم در مقایسه با تیمار شاهد به میزان 59/18% و 64/25% درصد به ترتیب از گاز کل کاهش (خطی، 000/0 p=) نشان داد. گاز کل در حضور موننسین در محیط تخمیر در مقایسه با شاهد و سایر تیمارهای حاوی پونه کاهش (خطی، 000/0 p=) داشت. گاز متان تنها در تیمار 35 میلی گرم پونه کاهش (خطی، 000/0 p=) داشته است. گاز دی اکسید کربن به غیر از سطح 35 و 55 میلی¬گرم در تمامی سطوح گیاه پونه و موننسین کاهش (خطی، 000/0 p=) نشان داد. همزمان با کاهش گاز تولیدی در دو سطح 75 و 100 میلی¬گرم، انرژی متابولیسمی نیز کاهش (خطی، 000/0 p=) داشته است. نتایج کلی نشان می¬دهد گیاه پونه تنها در سطح 25 میلی¬گرم تاثیر منفی بر گاز کل و انرژی متابولیسمی نداشته و گاز دی اکسیدکربن را کاهش و سطح 35 میلی¬گرم نیز ضمن کاهش گاز متان تاثیری بر انرژی متابولیسمی نداشت لذا این دو سطح جهت بررسی به روش درون تنی پیشنهاد می گردد.