گونه‌های بومی گیاهان زینتی و از منابع ژنتیکی هستند که نقش مهمی در توسعه صنعت گلگاری و برنامه بهنژداری دارند. اخيرا صنعت گل از نظر اقتصادي اهميت ويژه‌اي در جهان بدست آورده است و توليد ارقام جديد گونه‌هاي شناخته شده قسمتي از فعاليت توليدكنندگان به شمار مي‌رود. برخی از عوامل که منجر به نامساعد شدن شرایط محیط زیست و انقراض گونه‌های گیاهی بومی می‌شود. بنابراین برای حفظ تنوع زیستی گونه‌هایی بومی باید راهکارهایی اتخاذ گردد، این راهکارها شامل روش‌های تئوری و آزمایشگاهی است. تکنیک کشت بافت در گیاهان زینتی منجر به باززایی و تکثیرسریع گونه‌های اصلاح شده با روش‌های مدرن و سنتی خواهد شد. گیاهان نرگس علاوه بر ارزش زینتی به لحاظ دارا بودن ترکیبات آلکالوئیدی از نظر خواص دارویی اهمیت دارند. انواع آلکالوئیدهای خانواده آماریلیداسه، خواص آنتی ویروسی و ضدتوموری دارند. نرگس از طریق بذر و جدا کردن سوخک‌ها تکثیر می‌شود. تولید ارقام جدید از طریق روش‌های سنتی معمولا زمان زیادی نیاز دارد. به‌ علاوه سوخ‌هایی که به صورت سنتی تولید می‌شوند اکثرا به بیماری‌های قارچی آلوده هستند. به دلیل کند بودن سرعت تکثیر طبیعی و گسترش بیماری‌ها از طریق سوخ‌های آلوده و نیاز به تولید سالانه سوخ این امکان وجود دارد که این مشکلات را با کشت بافت حل کرد و با این تکنیک بتوان از انقراض گونه‌های بومی این گیاه در ایران جلوگیری نمود.