ماريتيغال (Silybum marianum L.) از جمله گياهان دارويي با خواص درماني فراوان مي باشد. در اين راستا پژوهشی به منظور بررسي اثر تنش خشکی و اسید آبسزیک برون زا بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ماریتیغال انجام شد. آزمایش در سال زراعی 1391 – 1392در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل در قالب کرت های خرد شده فاکتوریل با طرح پایۀ بلوک¬های کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل تنش خشکی در 2سطح (آبیاری کامل و اعمال تنش در زمان ساقه روی گیاه) به عنوان کرت-های اصلی و محلول پاشی با 2 سطح ABA (صفر و mg/l3) و 2 ژنوتیپ ماریتیغال (مجارستان و ملاثانی) به عنوان کرت¬های فرعی بود. صفات تعداد شاخه فرعی، قطر کاپیتول، تعداد دانه در کاپیتول و عملکرد دانه مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر سطوح تنش خشکی از نظر تمام صفات مورد بررسی معنی دار ( 01/0 ≥P ) و اثر ژنوتیپ ها و ABA برای برخی صفات معنی دار بود. با توجه به معنی دار بودن اثر متقابل تنش×ژنوتیپ و ABA×ژنوتیپ وضعيت ژنوتیپ ها در هر سطح تنش و ABA داراي روند متفاوتي بود. هورمون پاشی در شرایط تنش باعث افزایش معنی دار برخی از صفات مورد مطالعه گردید و همچنین اثرات متقابل سه جانبه تیمارها برای تمامی پارامترهای اندازه گیری شده در سطح احتمالی 1درصد معنی دار بود. با توجه به جدول مقایسات میانگین ها در تیمار آبیاری کامل و بدون محلول پاشی بیشترین عملکرد دانه، تعداد دانه در کاپیتول، قطر کاپیتول و تعداد شاخه فرعی متعلق به ژنوتیپ اهواز بود. عملکرد بوته ها در گیاهان تحت تنش خشکی همراه با محلول پاشی اسید آبسزیک در مقایسه با گیاهان تحت تنش خشکی و بدون محلول پاشی افزایش یافت. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که اسپری ABA باعث افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ماریتیغال نسبت به حالت تنش خشکی به وسیله افزایش مقاومت در گیاه و کاهش اثرات تنش خشکی شد.