تنش کمبود آب یکی از منابع مهم تنش‌های غیر زنده است، به طوری که باعث کاهش رشد و نمو، سقط گل‌ها، و کاهش عملکرد در طول مراحل رویشی، زایشی و رسیدگی محصول می‌گردد. سیلیکون در گیاهان به طور معمول باعث بهبود ساختار گیاهی و برگ و همچنین دیگر فرآیندهای متابولیکی از جمله تبادلات گازی، رنگدانه‌های فتوسنتزی، و سیستم آنتی‌اکسیدانت شده، که نتیجه آن کارایی بهتر در ارتباط با رشد و نمو و پارامترهای عملکردی، می‌باشد. اضافه بر این، عنصر سیلیکون می‌تواند در مقاومت و استحکام بیشتر آوندهای چوبی، شرکت و همکاری داشته باشد. به طور که گیاهان با دیواره‌های آوند چوبی سخت‌تر قادر خواهند بود علاوه بر افزایش مقدار جذب آب، از ایجاد مشکل در ساختار آن در طول دوره‌های تنش کمبود آب و حرارت بالا، جلوگیری بعمل آورند. نتایج پژوهش‌گران حاکی از افزایش میزان کلروفیل a و متعاقب با آن میزان کلروفیل کل در شرایط مصرف سیلیکون بوده است. همچنین کمبود آب میزان کلروفیل b را نیز به سبب محدودیت آب کاهش می‌دهد. در حالی که سیلیکون به طور مثبتی میزان کلروفیل b را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به طور کلی نتایج پژوهشگران حاکی از تأثیر مثبت عنصر سیلیکون بر تبادلات گازی و رنگدانه‌های فتوسنتزی (جذب و انتقال انرژی) در گیاهان در معرض محدودیت آب بوده است.