کمبود آب یکی از تنش‌های غیر زنده اصلی می‌باشد که قابلیت تولید در کشاورزی را در سرتاسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. برنج جزء سه غله مهم و اساسي بوده و غذای اصلی تقریباً نیمی از مردم جهان را تأمين مي‌كند. مطالعات انجام شده در زمينه تأثير كمبود آب بر برنج منتج به شناسايي برخي از صفت‌هاي مورفولوژيكي مؤثر در بهبود اجتناب از كمبود آب در اين گياه شامل سيستم ريشه‌اي قوي، قامت كوتاه گياه، كاهش سطح برگ و توانايي پنجه‌زني محدود، شده است. علاوه بر اين، مطالعات انجام شده در زمينه فيزيولوژي گياهي نيز عوامل تعيين كننده‌اي در رابطه با كمبود آب از قبيل كارايي مصرف آب، پتانسيل اسمزي، استفاده از ذخاير ساقه، توليد ماده خشك و غيره را كه مي‌تواند براي رسيدن به پتانسيل بالا مورد استفاده قرار گيرند، را پيشنهاد داده است. با پيشرفت در ابزارهاي بيوتكنولوژي، اساس ژنتيكي تحمل به كمبود آب، مورد توجه زيادي قرار گرفته است. ژن‌هاي كنترل كننده صفت‌هاي كمي به وسيله انواع نشانگرهاي مولكولي شناسايي و مكان كنترل تحمل كمبود آب توسط آنها در مناطق كروموزمي، نقشه برداري و ترسيم شده است. نقشه برداري مكان‌هاي ژني كنترل كننده صفت‌هاي كمي، منجر به درك بيشتر پديده ژنتيكي صفت‌هاي متحمل به كمبود آب، شده است كه اين امر كمك شاياني به توليد رقم‌هاي متحمل به كمبود آب در راستاي توليد پايدار خواهد كرد. به طور كلي، بررسي تحقيقات انجام شده در اين زمينه نشان داده است كه چالش ثبات عملكرد بالا تحت شرايط تنش كمبود آب را مي‌توان در آينده نزديك از طريق فعاليت‌هاي اصلاحي و با ادغام روش‌هاي مختلف بر اساس فيزيولوژي گياهي، ژنتيك كاربردي و نيز از طريق تطبيق تكنيك‌هاي جامع غربالگري، به دست آورد.