در این مطالعه تعداد 32 سر رت نر 3 تا 4 ماهه در 4 گروه 8 تايي تقسيم بندي و براي مدت 7 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. در طول مطالعه، حیوانات گروه یک، دو، سه و چهار : عصاره الکلی گياه آویشن شیرازی را به صورت محلول در آب آشاميدني به ترتیب با غلظت های 100، 200، 400 و 800 ppm دريافت كردند. روز هشتم مطالعه تمامی رت ها به روش انساني كشته شده و نمونه خون تهيه و به آزمايشگاه ارسال گرديد.
نتايج آزمايشات سرمي حاكي از افزايش معنی دار سطح سرمي آنزيم هاي آسپارتات آمينو ترانسفراز، آلانين آمينو ترانسفراز ، آلكالين فسفاتاز و بيليروبين تام در گروه سوم و چهارم نسبت به سایر گروه ها بود (P < 0.05) .
بر پايه نتايج حاصله به نظر مي رسد كه میزان 200 ppm از عصاره الکلی گياه آویشن شیرازی بهترین دوز با بیشترین تاثیر درمانی و کمترین اثرات مسمومیت زای جانبی در تحقیقات کاربردی می باشد.