محیط زیست سرمایه مشترک جامعه بین الملل و به تعبیر دیگر میراث ماندگار گذشتگان برای نسل حاضر و آیندگان است؛ به همین دلیل تمامی کوشش هایی که در راستای حفاظت از آن صورت می پذیرد در حقیقت گام نهادن در مسیر حفظ نسل بشر با تکیه بر این میراث ارزشمند است. با این حال در گیر‌ودار زندگی روزمره، گاهی انسان‌ها کمتر به میراث گرانبهای زندگی خود که از پیشینیان به رسم امانت نزد ایشان به ودیعه نهاده شده توجه نموده و حتی عمداً به تخریب آن می‌پردازند. اما کم کم با توسعه روز افزون اجتماعات بشری ، افزایش روز افزون جمعیت و لزوم دستیابی آنان به منابع غذایی وگسترش هر روزه منابع آلاینده محیط زیست در پس توسعه روزافزون ، حق خورداری از محیط زیستی سالم و حفاظت از محیط زیست در زمره اولویت‌های نظام حقوق بین‌الملل بشر قلمداد شده به گونه ای که این موضوع فارغ از قوانین داخلی کشورها، به طرق مختلف در اسناد بین المللی حقوق بشر به تصویب رسیده ، از همین روی موضوع جرایم زیست محیطی از دایره مرز کشورها فراتر رفته و به عنوان یک معضل جهانی در اسناد بین المللی مطرح شد تا به پشتوانه حمایت جامعه بین الملل از نابودی و تخریب پیش از پیش این گنج بی بدیل جلوگیری شود. بازتاب این اقدامات در اسناد بین المللی شامل تعداد زیادی معاهدات بین المللی، قطعنامه های الزام آور سازمان های بین المللی و همچنین متون و قطعنامه های غیرالزام آوری است که به رغم غیر الزام آور بودن بسیار با اهمیت هستند.