از پایان قرن گذشته تنوع‌ زیستی به شدت کاهش یافته است. علی‌رغم آن که بقای بشر به تنوع ‌زیستی وابسته است، باید در مسیر حفاظت گام‌های بیشتری برداشت. روشهای سیستماتیک مختلفی برای انتخاب سرزمین‌های حفاظتی وجود دارد. روش ارزیابی سریع تنوع ‌زیستی، در شرایط کمبود اطلاعات و داده در رابطه با گونه‌های گیاهی و جانوری و با استفاده از جانشین‌های تنوع ‌زیستی به سرعت مناطق مناسب برای حفاظت را مشخص می‌کند. این روش برای اولین بار در کشور پاپواگینه جدید انجام شد. در این پژوهش از جانشین‌های تنوع ‌زیستی شامل 608 قلمرو محیط‌زیستی، 568 تیپ پوشش گیاهی، توزیع 87 گونه و 25 گونه نادر یا در معرض خطر پرنده و پستاندار استفاده شد. در این مرحله بخشی از مساحت کل کشور به ‌عنوان مناطق مناسب حفاظت انتخاب شد. معمولاً حفاظت با استفاده انسان از طبیعت تعارض دارد و به همین دلیل در این روش از نقشه‌های ارزش تجارتی جنگل، ارزش اقتصادی زمین‌های کشاورزی، تراکم جمیعت و مناطق مورد استفاده برای سایر کاربری‌های انسان برای رفع تعارض استفاده می‌شود. با در نظر گرفتن عوامل ذکر شده و مناطق حفاظت شده فعلی به عنوان محدودیت 8/16% از مساحت کل پاپواگینه جدید به عنوان مناطق با تنوع زیستی بالا شناسایی شد. این روش تا کنون برای ایران انجام نشده و اکنون زمان آن فرا رسیده که با استفاده از اطلاعات موجود دست به اجرای آن زد.