اسلام به مسأله سلامتی و بهداشت فردی، عمومی و محیط توجه کرده است. در این زمینه آیات و احادیث زیادی داریم که همگی حاکی از آن است بهداشت محیط در دین مبین اسلام چایگاه ویژه ای دارد.
اسلام، دینی زنده و سازنده بوده که برای پیروان خود، پیشرفت در تمام جنبه های حیات را خواستار است و بیان می دارد که خداوند طبیعت و محیط زیست را برای انسان آفریده و او حق تصرف در آن را دارد. اما از سوی دیگر تأکید می کند که این حق اختصاص به یک فرد، گروه و یا یک نسل ندارد؛ بلکه باید بهره برداری از آن اصولی و عادلانه باشد به طوری که هم نسل حاضر و هم نسل¬های آینده بتوانند از آن استفاده کنند. بنا بر این سوء استفاده از این حق که می¬تواند منجر به آلوده سازی، تخریب و نابودی محیط زیست گردد و باعث تعرض به حقوق دیگران به ویژه نسل های آینده می شود، ممنوع است. مسأله محیط زیست به دلیل ارتباط تنگاتنگ با حیاط انسانی و نظم آفرینش به خوبی مورد عنایت قرآن کریم قرار گرفته است. پیامبر(ص) بهداشت را پایه اسلام خواند و فرمودند حفظ پاکی در همه زمینه ها از وظایف فرد با ایمان است.
با افزایش توان فن‏آوریها در بهره‏برداری از منابع طبیعی، تعادل زیست محیطی، در دو قرن حاضر به زیان طبیعت بر هم خورده که پدیده‏ای اسفبار و گاه جبران‏ناپذیر بوده و در ربع قرن اخیر از مرز جامعه گذشته است. امروزه، جوامع راه‏حل این معضل را محافظت از محیط زیست می‏داند و در این راه، مایلند از دین کمک بگیرند. این مقاله، می‏کوشد تا شاخص های سلامت محیط زیست را از دیدگاه دین بررسی کند. برای این منظور، بررسی ها نشان می دهدکه هر آنچه تاکنون تحت عنوان پایداری محیط زیست انجام گرفته، چیزی بیش از فعالیتهای فنی برای نگهداری از محیط زیست نبوده است. در حالی که ارزش های بنیادی دینی، به دلیل برخورداری از پشتوانه اخلاقی نقش اساسی‏تری در پایداری محیط زیست ایفا می‏کنند. گامهای رسیدن به این هدف عبارت‏اند از: رعایت تعادل در سیاست‏گذاریها، بها دادن به انسان، تأکید بر آگاه‏سازی افراد و تجدید نظر عمیق در تعهدات و مسئولیت‏پذیری مشترک که در پیشنهادات نیز بدان پرداخته شده است.