نابودی زیستگاه یکی از اصلی¬ترین عوامل تهدید¬کننده گونه¬ها محسوب می¬شود، به¬طوری¬که تا سال 1980 میلادی، حدود 30 درصد انقراض گونه¬ها به تخریب و انهدام زیستگاه¬های حیات¬وحش نسبت داده شده¬ است. یکی از موارد مهم و شاخص در تخریب زیستگاه‌ها تکه‌تکه شدن آن است. تکه‌تکه شدن زیستگاه باعث کاهش در اندازه لکه‌ها، افزایش اثر حاشیه‌ای و افزایش منزوی شدن لکه‌ها می‌شود. در این مطالعه به بررسی اجمالی اثرات تکه‌تکه شدن زیستگاه بر جامعه پرندگان و همچنین مروری بر مطالعات انجام شده پرداخته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که تکه‌تکه شدن زیستگاه باعث کاهش موفقیت زادآوری، بقا و افزایش رقابت می‌شود و همچنین با از بین رفتن پیوستگی سیمای سرزمین، ساختار کلی زیستمندان جامعه نیز تغییر می‌کند و در نهایت غنای گونه‌ای کاهش می‌یابد. امروزه تخریب زیستگاه به حدی رسیده است که پرندگان وابسته به مراحل اولیه توالی جنگل و جنگل‌های طبیعی و بکر رو به کاهش گذارده و در مقابل گونه‌هایی که جنگل‌های جوان و پاک‌تراشی شده را ترجیح می‌دهند، در حال افزایش است. در نهایت اقدامات حفاظتی به منظور کاهش اثرات تخریب زیستگاه و حفظ تنوع‌زیستی بیان می‌گردد که اصلی ترین راهکار حفاظتی برای حفط تنوع‌زیستی پرندگان حفظ و نگهداری از لکه‌های بزرگ پوشش گیاهی طبیعی و افزایش اتصال میان لکه‌های زیستگاهی از طریق کریدرو می‌باشد.