از سال ۱۹۲۶ که شاید بتوان آن را طلیعه اولین نگرانی ها در باب محیط زیست دانست، نه تنها آلودگی هوا و عوارض دامن گیر محیط زیست کاهش نیافته، بلکه هر زمان با اشکال جدیدتری نیز بروز یافته و از این روست که حادثه محیط زیستی را حادثه بزرگ عصر حاضر نامیده اند. در این زمینه مطالعات بسیاری از سوی اندیشمندان و محققین علوم گوناگون ذی ربط در کنار برگزاری کنفرانس ها و گردهمایی های زیست محیطی به عمل آمده است. ولی با وجود تمام تلاش های انجام گرفته در این راستا، هنوز دیدگاه واحدی که بتواند منافع اقتصادی و بهره برداری بی رویه در این رابطه را تحت الشعاع خود قرار دهد مجال بروز پیدا نکرده است. حقوق بین الملل محیط زیست شامل تعداد زیادی معاهدات بین المللی، قطعنامه های الزام آور سازمان های بین المللی و همچنین متون و قطعنامه های غیرالزام آوری است که به رغم غیر الزام آور بودن حائز اهمیت هستند. معاهدات بین المللی در این زمینه خصوصاً از پایان دهه ۷۰ به بعد افزایش چشمگیری داشته که شاید شمار آن به بیش از ۳۰۰ معاهده برسد که تمام یا بخشی از آن به محیط زیست مربوط شده است. البته معاهدات دو جانبه را نیز باید به این تعداد افزود. در این مقاله به بررسی حقوق محیط زیست در عرصه حقوق بین الملل پرداخته شده است.