کنوانسیون وین با پذیرش نظریه پیش بینی نقض قرارداد که ریشه در حقوق کامن¬لا دارد مقرر داشته، چنانچه پس از انعقاد قرارداد معلوم شود که یکی از طرفین بخش اساسی تعهدات خود را ایفا نکند و یا مرتکب نقض اساسی قرارداد شود، طرف دیگر حق خواهد داشت اجرای تعهدات خود را معلق کند یا قرارداد را فسخ نماید. تعهدات اساسی فروشنده مطابق نص کنوانسیون تسلیم مبیع،تحویل اسناد و مدارک و انتقال مالکیت و تعهدات اصلی خریدار قبض مبیع و پرداخت ثمن می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده اثبات ورود یا احتمال وقوع هر نوع خسارت ولو ناچیز موجب تحقق نقض اساسی نمی‌گردد. لطمه و خسارت ناشی از نقض باید از یک درجه و شدت بالایی برخوردار باشد. خسارت و صدمه بایستی عمده و اساسی باشد تا بتواند موجب تحقق نقض اساسی گردد. در کنفرانس دیپلماتیک وین راجع به اصطلاح خسارت عمده بحث های زیادی صورت گرفت برخی از کشورها معیار مزبور را کافی و مناسب نمی‌دانستند. ایراد اصلی آنها در مورد واژه عمده (Subsantial) به عنوان صفت خسارت بود که همانند واژه(Fundamental) به عنوان صفت نقض قرارداد دارای ابهام بود. برای نقض هر یک از این تعهدات ضمانت اجراهای خاصی در کنوانسیون در نظر گرفته شده است درواقع ضمانت اجرای نقض اساسی تعهد طبق مواد 49 و63 خاتمه یا فسخ قراراد می باشد.