با اوج گرفتن نگرانی از عواقب فعالیت های انسانی و به دنبال گزارش برانت لند در دهه 1980، پارادایم توسعه پایدار مطرح شد. این رویکرد از ابعاد متفاوت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی بسط داده شده و امروز در ادبیات برنامه ریزی شهری، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. توسعه پایدار به انسان های کل نگر ، دارای تفکر سیستمی، دارای بینش میان و فرارشته ای، آگاه، خلاق و مشارکت جو نیاز دارد . تولید منابع انسانی واجد شرایط فوق، نیازمند گسترش آموزش توسعه ای در راستای توسعه پایدار بوده که این امر خود از بزرگترین چالش های توسعه پایدار می باشد که برای تداوم حیات خود نیازمند آن است. در پژوهش حاضر به توصیف توسعه پایدار پرداخته شده است و نظریات مختلفی چون لمن و کاکس، استرانگ، دولین و یاپ، آدامز، فوگل، نظریه اکولوژِیست های سبز و ... پرداخته شده است و توسعه پایدار شهری محوریت بعدی مقاله می باشد که تفصیلا بحث شده است. روش کار کتابخانه ای بوده و با مطالعه کتب و مقالات اطلاعات جمع آوری شده است و مقاله با هدف آموزشی می باشد.