دی آلکیل یا استرهای آلکیل آریل از 1،2بنزن دی کربوکسیلیک اسید، که بعنوان فتالات ها شناخته شده اند، در حقیقت مواد شیمیایی صناعی هستند که به دلیل تولید و کاربرد بالا در جامعه بعنوان آلاینده های محیطی مطرح هستند، چرا که در صنعت پلاستیک و محصولات مصرفی رایج کاربرد دارد. در این بین دی(2-اتیل هگزیل)فتالات (DEHP) فراوان ترین فتالات در محیط می باشد. قرار گرفتن در معرض تماس با فتالات، می تواند از طریق مواد شیمیایی مختلف از جمله بسته بندی ساخت و ساز مواد غذایی، کالاهای خانگی، مکمل های غذایی، مواد شیمیایی و حشره کش ها اتفاق بیفتد. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض تماس انسان با فتالات از مسیرهای مختلف از جمله تماس مستقیم و از طریق مصرف محصولات محتوی فتالات رخ می دهد، و به طور غیرمستقیم از طریق شستشو با سایر محصولات، و یا آلودگی های زیست محیطی می تواند صورت گیرد. از لحاظ تاریخی، رژیم غذایی منبع اصلی تماس با فتالات در انسان عنوان شده است، اما در تمام منابع، مسیرهای مواجهه انسان به خوبی شناخته نشده است. لوازم پزشکی می تواند منبع دیگری از مواجهه انسان با فتالات باشد. بعلاوه، محصولات آرایشی، محصولات مراقبت شخصی، مواد دارویی، مکمل های غذایی، داروهای گیاهی و حشره کش ها، ممکن است باعث تماس انسان با فتالات ها باشد اگرچه میزان مواجهه در این زمان بسیار پایین است. در این مقاله مروری سعی شده است به متابولیسم فتالات در انسان ها و متابولیت های آن در انسان، سم شناسی فتالات ها، پایش محیطی این ترکیبات در مواد غذایی، محیط، محصولات آرایشی-بهداشتی اشاره گردد و در نهایت ارزیابی تماس از طریق کنترل بیولوژیکی انسان مورد بحث قرار گیرد.