در پتانسیل های گردشگری روستاها، مناطق و جوامع ایزوله و فقیرنشین، بیش از هر چیز به سرمایه های جغرافیایی، کیفیت مناظر طبیعی و آثار تاریخی، مضافا شادابی فرهنگ محلی آنها بستگی دارد که می تواند با همراه شدن با برنامه ریزی زمینه توسعه جوامع روستایی را فراهم آورد. بر همین مبنا در این پژوهش بر اساس روشی تحلیلی-توصیفی و بهره گیری از منابع موجود در زمینه گردشگری روستایی به بررسی چگونگی بهره برداری از ظرفیت های گردشگری روستایی شهرستان دالاهو در راستای توسعه پایدار پرداخته شده است. بر همین اساس به بررسی نقش گردشگری روستایی در توسعه پایدار منطقه پرداخته شده است و در گام بعدی به بررسی پتانسیل های موجود گردشگری روستایی شهرستان اقدام شده است تا بتوان بر اساس پتانسیل ها و ظرفیت ها به برنامه ریزی متناسب در راستای بهره گیری از پتانسیل ها برای ایجاد اشتغال و جلوگیری از فقر پرداخته شده است. نتایج بیانگر آن است که گردشگری روستایی چنانچه با برنامه ریزی و تدوین راهبردهای متناسب آن باشد می تواند زمینه ساز توسعه همه جانبه مناطق را فراهم نماید و در بسیاری از موارد مختلف می تواند با جذب سرمایه، تداخل فرهنگی و تعاملات اجتماعی می تواند روند پیشرفت روستاها را فراهم نماید. بر همین اساس در شهرستان دالاهو مشاهده گردید که این شهرستان به خصوص در فصول گرم سال که اغلب مناطق ایران دارای هوای گرم می باشد با دارا بودن هوای مطبوع؛ جذابیت های بسیار مناسب در پیرامون روستاها، دارا بودن فرهنگ اصیل و غنی، جاذبه های تاریخی، فرهنگی، صنایع دستی و تنوع های مختلف سوغاتی و غذایی از پتانسیل بسیار بالایی در جذب گردشگری مواجه می باشد که باید با برنامه ریزی همه جانبه از این ظرفیت ها استفاده بهینه را نمود تا از مزیت های گردشگری به نحو مطلوب استفاده کرد. این شهرستان دارای روستاهای هدف گردشگری نیز می باشد از بکرترین مناطق روستایی کشور محسوب می شود که زمینه را برای توسعه محدوده فراهم می نماید.