مسیر پیاده تجلی‌گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالیت‌های اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری می‌باشد. شهر بدون حضور پیاده و مردم ارزش نداشته و هدایتی پیدا نمی‌کند و این عابرین پیاده هستند حیات و سرزندگی را به داخل شهر ما هدایت می‌کنند. فضاهای پیاده‌روی شهری، ساختار‌ها، فضاها و مردمان شهر را به یکدیگر پیونده می‌دهد. افزایش کیفیت پیاده راه‌ها، عابران را قادر می‌سازد تا به صورتی حقیقی با مکان خود تعامل داشته باشد و آن را تجربه کنند. این پژوهش دارای ماهیّتی «تبیینی» است و از سوی دیگر با توجه به کلیت موضوع، رویکرد حاکم بر این پژوهش «کاربردی» می‌باشد. در نهایت ما دریافتیم که عوامل مؤثر بر کیفیات معنایی پیاده راه‌ها و یافتن معیارها و شاخص‌های تأثیرگذار در این زمینه و بهبود این عوامل، باعث غنی‌ترش شدن زندگی اجتماعی و فرهنگی می‌شود و می‌تواند در افزایش حس سرزندگی مؤثر واقع شود. نمونه پژوهی این مقاله پیاده راه سپهسالار می‌باشد که امروزه به خیابان صف مشهور است و ما تکنیک مکان سازی را در آن بررسی نموده‌ایم.