مديريت تكنولوژي يك مبحث بين رشته اي است كه علوم، مهندسي و مديريت را به هم پيوند مي زند. از ديدگاه مديريت تكنولوژي، تكنولوژي اصلي ترين عامل توليد ثروت است و ثروت چيزي بيشتر از پول است كه مي تواند عواملي همچون ارتقاء دانش، سرمايه فكري، استفاده مؤثر از منابع، حفظ منابع طبيعي و ساير عوامل مؤثر در ارتقاء استاندارد و كيفيت زندگي را شامل شود.
هدف : اين مقاله براساس انجام يك مطالعه توصيفي تهيه شده است و طي آن نقش مديريت تكنولوژي، تحقيق و توسعه ، در راستاي پيش بيني عملكردهاي سازمان در حوزه هاي كيفيت و نوآوري، كه به عنوان مهم ترين منابع در كسب مزيت رقابتي براي سازمان ها مطرح هستند، مورد آزمون قرار مي گيرد.
روش : بدين منظور شش فرضيه مطرح گرديده است و داده هاي موردنياز اين پژوهش از 200 مدير شاغل در شركت هاي توليدي داراي بيش از 300 پرسنل، در محدوده استانهاي اردبيل و آذربايجان شرقي جمع آوري شده است كه با استفاده از مدل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. براي تجزيه و تحليل داده ها، از نرم افزارهاي ليزرل و اِس پي اِس اِس استفاده شده است.
يافته ها : يافته هاي تحقيق نشان داد كه مديريت تكنولوژي، تحقيق و توسعه داراي قدرت پيش بيني براي عملكردهاي كيفي سازمان است اما قدرت پيش بيني آن براي عملكردهاي نوآوري سازمان، بالاتر است.
نتيجه گيري : مهم ترين نتيجه پژوهش حاضر اين است كه به كارگيري مديريت تكنولوژي و تحقيق و توسعه سبب ارتقاي عملكردهاي كيفيت و مهم تر از آن تقويت عملكردهاي نوآوري در سازمان ها مي شود.