علف‌های هرز گیاهانی ناخواسته‌ای هستند که با استفاده از منابع آبی و خاكي، زندگی انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در واقع وجود علف‌های هرز در گیاهان زراعی به وسیله کاهش معنی‌دار عملکرد آنها منجر به خسارت‌های اقتصادی در سراسر جهان می‌گردد. در کشاورزی مرسوم، کنترل شیمیایی علف‌های هرز به عنوان راه حلی کارگشا بلافاصله پس از ظهور علف‌هاي هرز و در کوتاه‌ترین زمان ممکن انجام می‌شود، در حالی که در کشاورزی ارگانیک به دلیل عدم استفاده از علف‌کش‌ها در راستای تولید محصول سالم و پیشگیری از آلودگی محیط، زمان بسیار زیادتری را بایستی جهت کنترل علف‌های هرز و جلوگیری از کاهش عملکرد محصولات زراعی صرف کرد. کنترل علف‌های هرز در کشاورزی ارگانیک مستلزم این است که روش‌های کنترل مستقیم و زراعی علف‌های هرز تواماً با هدف بلند مدت جلوگیری از ایجاد خسارت علف‌های هرز در کاهش عملکرد محصولات و همچنین پایین نگهداشتن هزینه‌های کنترل آنها، به کار برده شود. در واقع در كشاورزي ارگانيك، روش‌های کنترل علف‌های هرز در قالب دو گروه اصلی همساز با محیط شامل روش‌های زراعی (مدیریت رشد گیاه زراعی- علف هرز در مزرعه، انتخاب گیاه زراعی و رقم مناسب، تناوب زراعی، استفاده از اثر آللوپاتی گياهان زراعي بر رشد علف‌هاي هرز، کنترل بیولوژیکی)، و ‌روش‌های فیزیکی (مدیریت مکانیکی علف‌هاي هرز به كمك ادوات مختلف كشاورزي و مدیریت حرارتی با استفاده از شعله) طبقه‌بندي شده است، که در واقع هدف آنها تغییر و کاهش رقابت جویی نسبی گونه‌های علف هرز، و در نتیجه رشد و نمو بهتر گیاهان زراعی در مقایسه با علف‌های هرز، در کنار حفظ سلامت محیط از آلودگی‌های احتمالی به وسیله علف‌کش‌ها می‌باشد.