ایران به عنوان یکی از کشورهای خاورمیانه با کاهش منابع تجدید شونده مواجه بوده و استفاده بهینه از منبع تجدیدپذیر به ویژه بازچرخانی و استفاده مجدد آب، تغذیه آبهای زیر زمینی و استفاده مجدداز فاضلابهای انسانی و صنعتی تصفیه شده در امور کشاورزی و سایر فعالیت ها اجتناب ناپذیر است. برای کشت نباتات خاص و انتخاب روش مناسب آبیاری، منطبق با کیفیت پسابها و کنترل افراد در معرض تماس تجربیات در رابطه با طرح های استفاده مجدد از پسابها و آب های برگشتی در کشور نشان می دهد که اجرای این طرحها می توانداثرات مثبت زیر را در پی داشته باشد:((کنترل بیابانزایی با کاربردمنابع در آبیاری اراضی زراعی وفضای سبزوجنگل کاری، بهینه سازی و افزایش بهره وری مصارف آب با استفاده مجدداز پسابها، حفظ منابع آبی موجود از طریق برگشت دادن جریانهای فاضلاب به زمین،صرفه جویی درهزینه مصرف کودهای شیمیایی، توسعه سطح زیر کشت آبی، حفاظت خاک و بهبود کیفیت آن ازطریق رشد گیاهان و جلوگیری از فرسایش خاک و کاهش آلودگی منابع آب سطحی و زیر زمینی))
پساب هاباتوجه به ویژگی های خاصی که دارند، علیرغم مزایاوفوایدانکارناپذیر، دارای مشکلات و خطراتی نیزمی باشند. با توجه به پیچیدگی مدیریت استفاده از این منابع توجه به اثرات سوء محیط زیستی به شرح زیرضروری می باشد: ((تجمع فلزات سنگین در خاک و انتقال آن به گیاه ،اثرات سمی ناشی از یونهای ویژه برگیاهان، مسایل و مشکلات بهداشتی ناشی از عوامل بیماریز)) لیکن بررسی و جمع بندی تجربیات استفاده از این منابع نشان میدهدکه با توجه به کمبود آب، استفاده از این منابع به عنوان یک منبع ارزشمند آب مطرح بوده و با گذشت زمان اهمیت آن بیشتر نیز خواهد شد. جهت استفاده صحیح و پایدار از این منابع تدوین استانداردها و ضوابط مناسب و الزام در رعایت استانداردها و ضوابط مربوط ضروری بوده و توجه به این دو اصل می تواند متضمن اثرات سودمندی همچون حفاظت کمی و کیفی منابع آب و کاهش آلودگی محیط زیست گردد. از بررسی مطالب ارائه شده در ارتباط با قابلیت مصارف پسابها و آب های برگشتی نتیجه گیری می شودکه مهم ترین کاربری مصارف این منابع کشاورزی و همچنین آبیاری فضای سبزوجنگل کاری اطراف شهرها می باشد که امکان استفاده از این منابع رابا حداقل اثرات سوءزیست محیط مقدورمی سازد. درکنار مصارف زراعی، تغذیه مصنوعی به ویژه در فصول غیر زراعی به عنوان دومین اولویت مصارف اصلی این منابع مطرح می باشد. با توجه به موقعیت مکان یابی شده برای ساخت تصفیه خانه ها، در استفاده ازاین منابع هزینه های مر بوط به خط انتقال و پمپاژ یکی ازعوامل اصلی محدودیت زای اقتصادی محسوب میشود.بطور کلی مهم ترین عامل محدودیت زای کیفی پسابها ی حاصل ازتصفیه فاضلاب شهری در مصارف مختلف ویژگیهای بهداشتی و موادآلی پساب خروجی بوده و مهم ترین عامل محدودیت زای کیفی زه آب های کشاورزی سموم شیمیایی، شوری و عناصر مغذی و در بخش پسابهای صنعتی فلزات سنگین وتر کیبات شیمیایی سخت تجزیه پذیرو خاصیت اسیدیته و قلیاییت متفاوت پساب می باشد.