مناطق كويري و بياباني از جمله مهم ترين جاذبه هاي طبيعي كشور ما هستند كه حدود 90 درصد از مساحت كشور را به خود اختصاص داده اند. وجود چنين وسعتي از نواحي خشك، لزوم توجه به پتانسيل هاي مناطق مذكور را در زمينه صنعت اكوتورسيم روشن مي سازد. صنعت اکوتوریسم در بیابان، امروزه به شکل فزاینده ای در ابعاد جهانی در حال توسعه بوده و به عنوان مناسب ترین مکانیسم توسعه پایدار مناطق کویری و بیابانی قلمداد می‌شود. اکوتوریسم یا (گردشگری طبیعت) نوعی توریسم طبیعی و پایدار است که با مشارکت گردانندگان بومی و بهره گیری از پتانسیلهای طبیعی گردشگری میسر می شود. و با توجه به سهم قابل توجه مناطق بياباني و كويري از مساحت استان خراسان جنوبي، مسئله بيابان در این استان يك موضوع استراتژيك است و مي‌توان در مواجهه با اين موضوع به عنوان يك تهديد و يا يك فرصت به آن نگريسته و با توجه به نوع شناخت، رويكردهاي مختلفي را در اين زمينه اتخاذ نمود. با اتخاذ رويكردها و استراتژيهاي اثر بخش و با برنامه ريزي صحيح و استفاده از منابع انساني اكوتوريسم بيابان در خراسان جنوبی مي توان تا حد زيادي به ايجاد اشتغال مولد و امنيت پايدار در این استان اميدوار بود و با سرمايه گذاري در اين بخش و فراهم ساختن زير ساختها توسط مردم و مسئولان اين تهديد را به فرصت طلايي مبدل کرده و از بروز پیامدهای بیابان زایی که فقر، مهاجرت و نابودی منابع زیستی است، جلو گيري نمود.
اين مقاله به بررسي رابطه بین توان مناطق بیابانی و کویری خراسان جنوبی و استفاده از آن جهت رشد صنعت گردشگری در این استان می پردازد و ضمن معرفي جاذبه هاي مهم گردشگری دراين استان به ارائه راهکارهايي جهت توسعه اين صنعت پرداخته و رشد اين صنعت را مناسب براي ارتقا وضعيت اقتصادي و توسعه پايدار محيط زيست این استان ارزيابي مي‌نمايد.