وجود فلزات سنگين در آب آشاميدني اثرات مخربي بر سلامتي انسان دارد. برخی از این فلزات از جمله سرب، جیوه، آرسنیک و کادمیوم در مسموميت انسان نقش پررنگ تري دارند. ساير فلزات سنگين نظير مس، آهن، روي و كروم در مقادیر بسيار كم براي بدن لازم هستند. اما مقادیر بیش از حد مجاز این عناصر منجر به بروز مسمومیّت می گردد. روش های گوناگونی برای حذف این عناصر و یا کاهش غلظت آنها در منابع آب وجود دارد. در این پژوهش یکی از کارآمدترین روش های جداسازی آلاینده های آب مطرح گردیده است. فرایندهای فیلتراسیون غشایی روشی نوین در حذف فلزات سنگین از آب می باشند. در ادامه برخی از روش های بهبود عملکرد غشاهای پلیمری به اختصار بیان گردیده است. از آنجا که یون های آلاینده ی آب دارای اندازه ی کوچک می باشند، می توان با یک عامل کمپلکس ساز بازده فرایند فیلتراسیون را بالا برد. در اینجا سه روش متفاوت برای استفاده از جاذب کمپلکس ساز در حذف آلاینده های آب بیان شده است. در روش اول، گونه ی فعال بر سطح غشاء قرار داده شده است. در روش دوم جاذب وارد محلول پلیمری سازنده غشاء شده و در داخل شبکه پلیمری وارد شده است. در روش سوم نیز جاذب کمپلکس ساز به محلول خوراک افزوده شده است. سپس غشاء ساخته شده در حذف یون های فلزی نظیر مس، آهن، سرب و کادمیوم از منابع آب، مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصل از جداسازی این فلزات نشان داده اند که بازده جداسازی در حضور عامل کمپلکس ساز افزایش یافته است. چنانچه جاذب کمپلکس ساز به محلول خوراک افزوده شود، یون های فلزی مدت زمان بیشتری در تماس با جاذب می باشند. لذا زمان کافی برای تشکیل کمپلکس فراهم شده است. چنانچه جاذب به شبکه پلیمری متصل شود، ضمن کاهش مصرف جاذب، انسداد حفرات عامل افزایش درصد جداسازی یون فلزی بوده است. پلی آمیدو آمین ابر شاخه ای دارای گروه های عاملی آمین با قابلیت جذف یون مس تا 86%، یکی از مناسب ترین جاذب های کمپلکس ساز برای حذف آلاینده های فلزی می باشد.