افزایش استفاده از فلزات سنگین در فعالیت های صنعتی باعث افزایش وجود آنها در فاضلاب ها شده است. فلزات سنگین از مهمترین آلاینده های صنعتی هستند که تأثیر نامطلوبی بر تصفیه بیولوژیکی فاضلاب دارند. Pb (II)یک یون بسیار محلول و بسیار سمی در محیط های آبی می باشد. از مهمترین روش های جداسازی یون سرب از محلول های آبی، جذب یون توسط جاذب می باشد که نسبت به سایر روش ها مناسب تر می باشد. هدف کلی از این تحقیق پیش بینی حداکثر ظرفیت جذب تعادلی جاذب های بکار رفته برای جذب یون Pb (II) توسط شبکه عصبی می باشد. شبکه عصبی طراحی شده دارای خطای 8666/1 درصد می باشد. بهترین عملکرد شبکه عصبی طراحی شده مربوط به جاذب های پلی ونیل آمین و نانوذرات مغناطیسی بترتیب با خطای نسبی 16/0 و 18/0 درصد و ضعیف ترین عملکرد شبکه عصبی طراحی شده مربوط به جاذب زئولیت طبیعی با خطای نسبی 24/7 درصد می باشد.