در حال حاضر موضوع توسعه پایدار در دستور کار بسیاری از سازمانها ،نهادها و دولت ها قرار دارد و در بیانیه ها ،کنفرانس ها،تحقیقات و مقالات و کتب موجود،تعاریف مختلفی در مورد آن ارائه شده است.تنوع موجود در این تعاریف نشان می دهد که هنوز یک مفهوم و تعریف جامع ومانع که قابل قبول برای همه باشد ،مطح نگردیده است. رویکرد توسعهء پایدار و مطرح‏شدن اهداف آن،در برنامه‏ریزی و توسعهء شهری تضادهایی به وجود آمده‏ است."تضاد میان اهداف توسعه پایدار نه تضادهای سطحی برخاسته از ترجیح‏های شخصی هستند،نه‏ تضادهای صرفا مفهومی میان اندیشه‏های تجریدی منطق اکولوژیکی، اقتصادی و سیاسی،و نه‏ مسأله‏ای نابهنگام که به واسطه هم‏آمیزی آگاهی زیست‏محیطی و رکود اقتصادی به وجود آمده‏ باشند. توسعه آنگاه پایدار و ماندگار خواهد بود که همگان آن را به صورت یک فرهنگ بپذیرند یا باصطلاح«مقبولیّت عام» یابد و مشارکت غیر رسمی آحاد یک ملّت را در برگیرد.با بروز ضایعات زیست‏محیطی و کاهش سطح عمومی‏زندگی مردم به‏ویژه در جوامع‏ شهری طی دهه های اخیر،رهیافت توسعه پایدار بعنوان موضوع روز دهه آخر قرن‏ بیستم از سوی سازمان ملل مطرح شد و بعنوان دستور کار قرن بیست‏ویکم در سطوح‏ بین‏المللی،منطقه‏ای و محلی تعیین گردید و اصل‏ پایداری در برنامه‏های توسعه به‏عنوان هدفی کلی مورد تأکید قرار می‏گیرد؛ هدفی که‏ نهایت ندارد و مستمر است. « توسعه پايدار» حالت تکاملی برنامه‏های توسعه است که با دیدی کل‏نگر و نیز با تأکید بر بینشی سیستمی سعی دارد یک رهیافت تعادل‏بخش را دنبال کند.در بیانیه ها، کنفرانس ها،تحقیقات و مقالات و کتب موجود،تعاریف مختلفی در مورد توسعه پایدار ارائه شده است.تنوع موجود در تعاریف نشان می دهد که مفهوم و تعریف جامع و مانع که قابل قبول برای همه باشد ،مطرح نگردیده است.پايدار بدين معنا نيست كه هيچ چيزي تغيير ننمايد.افزایش جمعیت از سویی و گسترش شهرها با توجه به اصول توسعه پایدار شهری که امروزه ازمهمترین اصول حاکم بر تمامی جوانب زندگی بشری است ، مهمترین دغدغه های برنامه ریزان و مدیران شهری است که سعی در همسویی برنامه ها و طرح های شهری بر این اصول و ایجاد شهرهایی پایدار است.هرچند این برنامه ها با اختلاف نظرهای موجود و یا تضادهای نگرشی مدیران همراه است.