رشد انتشار كربن در دهه هاي آينده اصولاً از كشورهاي درحال توسعه ناشي خواهد شد كه از الگوي مشابه همتايان ثروتمند خود در زمينة توسعة با مصرف بالاي كربن پيروي مي‌كنند، در عين حال كشورهاي سازمان همكاري‌هاي اقتصادي و توسعه بعنوان بزرگ‌ترين منتشركننده‌هاي سرانة گازهاي گلخانه‌اي باقي خواهد ماند. در پروژه هاي پروژه‌هاي آژانس بين‌المللي انرژي پيش‌بيني مي‌شود كه در بين سال‌هاي 2020 تا 2030، ميزان انتشار كربن ناشي از مصرف انرژي در كشورهاي در حال توسعه از مجموع كشورهاي توسعه‌يافته بيشتر خواهد شد، اما اين كشورها در زمينة انتشار سرانه از كشورهاي توسعه‌يافته به مراتب عقب تر خواهند بود.
باتوجه به اينكه مجموع انتشار گازهاي گلخانه‌اي جهان را به سمت گرم‌شدن به پيش مي‌برد، و اين امر اساساً از كشورهاي سازمان همكاري‌هاي اقتصادي و توسعه ناشي مي‌شود، كنوانسيون چهارچوبة سازمان ملل متحد پيرامون تغييرات اقليمي مفهوم "مسئوليت‌هاي مشترك اما متفاوت" را شناسايي و به رسميت شناخته است. اين مفهوم در پيمان كيوتو و كسب اعتبارات ويژة برنامه‌هاي كاهش انتشار كربن مكانيزم توسعه ي پاك شكل گرفته است. با اينكه بيشترين بيشترين ميزان انتشار جهاني گازهاي گلخانه‌اي در گذشته و حال از كشورهاي توسعه يافته ناشي مي‌شود، كشورهاي در حال توسعه در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته به زودي به عنوان بيشترين انتشاردهندة گاز دي‌اكسيد كربن ناشي از مصرف سوخت‌هاي فسيلي در سطح جهان مطرح خواهند شد.
اين مطالعه نگاهي اجمالي به روند روزافزون انتشار جهاني گازهاي گلخانه اي داشته و نقش و سير تكامل تدريجي تكنولوژي هايي بامصرف كم كربن - تكنولوژي ذغال سنگ پاك، انرژي نوراني كارآمد، انرژي بادي و خورشيد- و آزادي تجارت براي اين تكنولوژي ها را در مفهوم تغييرات اقليمي شرح مي دهد. در نهايت به چشم انداز و پتانسيل استفاده از اين تكنولوژي هاي پاك در ايران مي پردازد.