آموزش محیط زیست موجب افزایش دانش زیست محیطی و مهارت های لازم بر حفظ محیط زیست و باعث آگاهی عمومی، نگرانی و مشکلات زیست محیطی موجود و تفکر انتقادی در زمینه محیط زیست بستگی دارد.محیط زیست ومنابع طبیعی به عنوان بستر توسعه، پشتوانه حیات طبیعی ومیراث فرهنگی جامعه انسانی به شمار می رود. احساس مسئولیت بیانگر نوعی نگرش و مهارت است که مانند هر نوع نگرش و مهارت دیگر قابل آموختن است. موثرترین گام جهت حفظ محیط زیست، ارزیابی رفتار و عملکرد مردم در رسیدن به اصول اولیه زندگی پایدار است، یعنی مردم باید رفتار خویش را در مواجهه با محیط زیست طوری مورد ارزیابی قرار دهند تا به منش ثابت و اصول همزیستی با طبیعت دست پیداکنند. چرا که به بهره وری صحیح از منابع و جلوگیری از تهی سازی مواهب طبیعی، باعث پایداری زندگی می گردد. مسئولیت پذیری از ویژگی های اصیل انسان است که رشد و تکامل فرد وجامعه انسانی، وحفاظت از طبیعت در گرو آن است. همچنین رابطه انسان با خود و طبیعت از طریق مسئولیت پذیری متعادل می گردد. برای ایجاد تغیر و تحول به منظور جلوگیری از تخریب محیط زیست و منابع طبیعی تجدید شونده یکی از عوامل تسریع کننده مهم آموزش و افزایش مسئولیت پذیری دانش آموزان است. مسئولیت بشر نسبت به مسائل طبیعی و محیط زیست یک وظیفه اخلاقی است، لذا هر فرد مؤظف است حق حیات دیگران را محترم شمرده و نسبت به محیط زیست خود را مسئول احساس کند. با افزایش احساس مسئولیت در افراد، میزان حفظ محیط زیست و رفتارهای زیست محیطی افزایش می یابد و بر عکس. هرچه اخلاق اجتماعی در بین افراد جامعه افزایش یابد حفظ محیط زیست بهتر می شود.