مشکلاتی که انسان در راه دستیابی به تکنولوژی برتر و رفاه بیشتر برای خود به وجود آورده است، او را به راهی سوق داده که امروزه مواد خطرناک بیشماری زندگی او را مورد تهدید قرار داده و محیط زیست را تخریب نموده است. گسترش صنایع، توسعه کشاورزی نوین و ایجاد پساب های صنعتی و کشاورزی موجب آلودگی منابع آب سطحی و زیر زمینی شده است. آلاینده های موجود در منابع آب و پساب ها شامل فلزات سنگین، ترکیبات معدنی، آلاینده های آلی و بسیاری از ترکیبات پیچیده می باشد. در این میان آلودگي آب بوسيله يونهاي فلزات سنگين بدلیل اثرات سوء آن، یک تهدید جدي براي محيط زيست تلقي مي شود. آرسنیک، کروم، جیوه، سرب، منگنز، کادمیم، مس، قلع و روی از مهم ترین آلاینده های فلزی آب به شمار می آیند. نانوذرات اکسید آهن یکی از کارآمدترین جاذ ها در زمینه تصفیه آب می باشند. در سالهای اخیر فعالیت های زیادی در زمینه اصلاح سطح این نانوذرات با هدف بالا بردن کارایی و راندمان جذب صورت گرفته است. ایجاد گروه های عاملی حاوی اتم های نیتروژن، اکسیژن و گوگرد در سطح این نانوذرات ظرفیت این نوع جاذب را برای جذب یونهای فلزات سنگین موجود در آب افزایش داده است. در این تحقیق اصلاح سطح نانوذرات اکسید آهن با مواد پلیمری از قبیل کیتوسان، پلی-ال-سیستئین، پلی رودانین و تاثیر آن بر فرایند جذب یونهای فلزات سنگین مورد بررسی قرار گرفته شده است. در میان مواد مورد استفاده جهت اصلاح سطح، زنجیره ی پلیمری پلی رودانین بدلیل دارا بودن اتم هایی چون نیتروژن، گوگرد و اکسیژن از انتخاب پذیری بالایی نسبت به یونهای فلزات سنگین برخوردار بوده است.