در این مطالعه به میزان اهمیت کنترل pH ونقش آن در میزان حذف نیترات از محلول های آبی پرداخته شده است . برای این منظور دو فلز صفر ظرفیتی آهن و منیزیم مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت میزان توانایی حذف آن ها با هم مقایسه گردید طبق نتایج به دست آمده در غلظت mg/L 200 نیترات و
2،5 و7 =pH میزان حذف نیترات در یک ساعت اولیه به ترتیب 69% ،72% و 88% بود، در بقیه غلظت ها نیز همچنان که مشاهده شد با کاهش میزان pH درصد حذف افزایش می یابد لذا pH نقش اصلی را در احیاء نیترات بازی می کند.
به طوری که در pH های پایین تر میزان حذف بیشتری دیده می شود بنابراین کنترل pH خیلی مهم است و در حالت کلی محیط اسیدی برای حذف نیترات بهتر است.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از منیزیم صفر ظرفیتی توانایی زیادی در حذف نیترات دارد. عملکرد آن درحذف نیترات به شدت تحت تاثیر pH خصوصأ pH های اسیدی می باشد. به گونه ای که با عدم کنترل pH ،pH اولیه محلول به دلیل ایجاد شدن گونه یونی هیدروکسید منیزیم درمحلول باعث قلیایی شدن محلول وبه دلیل غیر فعال یا به عبارتی دیگر بی اثر شدن سطح منیزیم صفر ظرفیتی حذف نیترات کم تر می شود. با این وجود، مقدار راندمان حذف نیترات در pH ،اولیه 3،5و7 با کنترل pH به ترتیب برابر با 90%، 60% و 36% تعیین شد که نسبت به شرایط بدون کنترل pH راندمان بالاتری دارد. از این رو در استفاده از منبزیم صفر ظرفیتی ، توجه به pH محلول از الزامات فرایند بوده است.
از روی نتایج به دست آمده می توان مشاهده کرد که منیزیم صفر ظرفیتی توانایی بیشتری در حذف نیترات از خود نشان می دهد.