با بروز ضایعات زیست‏ محیطی و کاهش سطح عمومی‏ زندگی مردم به‏ ویژه در جوامع‏ شهری طی یکی دو دهه های اخیر، رهیافت توسعه پایدار به‏ عنوان موضوع روز دههء آخر قرن‏ بیستم از سوی سازمان ملل مطرح شد و به‏ عنوان دستور کار قرن بیست‏ ویکم در سطوح‏ بین‏ المللی،منطقه‏ ای و محلی تعیین گردید و اصل‏ پایداری در برنامه‏ های توسعه به‏ عنوان هدفی کلی مورد تأکید قرار می‏گیرد؛ هدفی که‏ نهایت ندارد و مستمر است. « توسعه پايدار» ، اهداف متعددي را دنبال مي کند که محدود به زمان و مکان نیستند. توسعه پایدار حالت تکاملی برنامه‏ های توسعه است که با دیدی کل‏نگر و نیز با تأکید بر بینشی سیستمی سعی دارد یک رهیافت تعادل‏ بخش را دنبال کند.مشخصات کليدي اين اهداف، عدالت بين نسل ها و درون نسل ها، از نظر اجتماعي، جغرافيايي و اداره جامعه، حفاظت از محيط طبيعي و زندگي درچارچوب ظرفيت تحمل آن استفاده حداقل از منابع غير قابل تجديد، بقاي اقتصادي ، تنوع ، جامعه خود اتکاء ، رفاه فردي و رفع نياز هاي اساسي انسان بيان شده است.برنامه ریزان شهری در طرح های راهبردی و کاربری های شهری و همه جوانب زندگی انسان مطرح و مورد توجه قرار گرفت و سمینارها و کنفرانس های بین المللی هرساله توجه به این نکته را خاطرنشان می کنند که توسعه پایدار دغدغه همه برنامه ریزان در همه عرصه هاست.