یکی از مسائلی که امروزه با افزایش جمعیت و رشد شهر نشینی مطرح می گردد دستیابی به فضای سالم و پاکیزه است که در امر برنامه ریزی شهری از آن به عنوان شهر سالم نامبرده می شود. دراین خصوص در بیشترکشورهای پیشرفته دنیا دوچرخه به عنوان وسیله حمل و نقل برای سفرهای درون شهری مورد استفاده قرار می گیرد.در این پژوهش سعی شده است با بررسی مقایسه ای بین میزان استفاده از دوچرخه در چندین شهر جهان و شهر مشهد نتیجه گیری شود که سهم استفاده از دوچرخه برای در سفرهای روزانه شهری در شهر مشهد با میزان سرانه در شهر های کشورهای پیشرفته، بسیار فاصله دارد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده است که اطلاعات از روش اسنادی به دست آمده است. با توجه به اطلاعات به دست آمده از سازمان حمل و نقل شهر مشهد در سال 1390 تنها 61/3 درصد از دوچرخه استفاده نموده اند که نسبت به سال 1389 کاهش حدوداً 2درصدی داشته است. علاوه بر این خطوط جدید و ایستگاه های دوچرخه در مشهد بطورعمده درمسیرهای شریانی درجه یک و درجه دو در حال راه اندازی است که شاید بتواند شهروندان را به استفاده از این وسیله در سفرهای درون شهری تشویق نماید.