از جمله عوامل تاثیر گذار در تخریب مراتع، وجود عدم تعادل بین میزان دام مجاز در هر هکتار و ظرفیت چرای مرتع با توجه به توان تولید مرتع می‌باشد. در این تحقیق به منظور بررسی تعادل بین دام و ظرفیت چرای مرتع در حوزه شهرستان کرمانشاه اطلاعات مورد نیاز 271 (پلاک) روستا که ممیزی مرتع در آن‌ها اجرا شده بود جمع‌آوری شد. در هر روستا (پلاک) تعداد دام مجاز در واحد سطح با توجه به ظرفیت تولید مرتع، میزان دام غیر مجاز (هکتار)، سطح مرتع و سطح زمین زراعی موجود و تعداد بهره‌بردار ثبت و یادداشت گردید. بعد از تجزیه و تحلیل داده‌ها نتایج نشان داد که در مراتع با وضعیت متوسط میزان دام غیر مجاز (هکتار) به طور معنی‌داری در سطح احتمال 95 درصد بیشتر از مراتع خوب و ضعیف می‌‌باشد. نتایج بررسی ارتباط بین تعداد بهره‌بردار و میزان دام غیر مجاز (هکتار) نیز نشان داد که ارتباط مثبت معنی‌داری بین تعداد بهر‌ه بردار و میزان دام غیر مجاز در هر هکتار وجود دارد. همچنین مشخص شد که هرچه سطح اراضی زراعی بهره‌برداران بیشتر باشد به طور معنی‌داری میزان دام غیر مجاز (هکتار) در سطح 99 درصد کاهش می ‌یابد.