تجارب نشان مي دهد كه كمبود آب در طبيعت، خصوصاً در مناطق خشک و نيمه خشک، همواره با کاهش کیفیت آب همراه است. لذا اين تحقیق به منظور تعيين كارايي مصرف آب در كم آبياري براي نخیلات خرما آبادان و بكارگيري آن در برنامه ريزي مديريت آبياري در منطقه خشک ونیمه خشک، در سال زراعی 92-1391 اجرا گرديد. قالب طرح چهار سطح آبياری (I1 ، I2 ، I3، I4 بترتيب معادل 50 ، 75 ، 100 ، 125 درصد نیاز گیاه)، به عنوان تیمارها بود كه در سه تكرار اجرا شد. نتايج نشان داد كه اثر تنش آبی بر روند تغييرات كارايی مصرف آب در كليه تيمارها بدين صورت است كه برای تيمارهای با حداكثر تنش آبی (I1 یعنی تامین 50 درصد نیاز آبی) مقدار كارايي مصرف آب حداقل بوده اما در تيمارI2 (تامین 75 درصد نیاز آبی گیاه) مقدار آن در كليه تيمارها به حداكثر خود رسيده است. علت افت زياد (32 درصدی ) در كارايی مصرف آب تيمار I1 نسبت به I2 به این دلیل است که تنش آبی در تیمار I1 به قدری زیاد است که گیاه نمي تواند روند رشد طبيعي خود را طي كند بنابراين كاهش محصول زيادی داشته و چون ميزان محصول در صورت كسر (فرمول WUE) قرار مي گيرد لذا سبب افت شديد كارايي مصرف آب در تيمار I1 نسبت به تيمار I2 گرديده است. تيمار S1I2 دارای بیشترینWUE برابر با 78/0کیلوگرم در مترمکعب می باشد و چون تیمار I2 یک تیمار کم آبی محسوب می شود بنابراين می توان نتیجه گرفت که کارایی مصرف آب در تیمارهای کم آبیاری (با سطح 75 درصد نیاز آبی گیاه) بالاتر از تيمار هايی است كه مقدار آب كاربردی آنها بيشتر است. نتايج همچنين نشان داد كه هر چه مقدار آب كاربردی (باران+آبیاری) کمتر باشد پتانسیل برای تخليه رطوبت توسط گیاه بیشتر می شود اين موضوع نيز خود يكي از دلايل بالا بودن كارايي مصرف آب دركم آبيار ي ها است.