طراحی دقیق یک سیستم زهکشی، برای برقراری توازن نمک و آب خاک از اهمیت زیادی برقرار است و بالطبع بروز یک اشتباه در طراحی، ممکن است نتایج کاملا متفاوتی را پس از اجرا به همراه داشته باشد. تخمین هدایت هیدرولیکی در تمام مراحل مورد نیازمی باشد. تحقيق حاضر با هدف تحليل تغييرات مكاني هدایت هیدرولیکی خاك اراضی عطابیه(استان خوزستان) به وسعت تقریبا 6000 هکتار انجام گرفت. تعداد200 نمونه خاك از عمق 0 تا 30 سانتي‏متري و 120 تا 150(محل نصب زهکش ها) برداشت و همزمان طول و عرض جغرافيايي نمونه‏ها با استفاده از GPS ثبت گرديد. براي برآورد هدایت هیدرولیکی از روش‏هاي كريجينگ و IDW ودرمحيط +GSو GIS استفاده شد. براي ارزيابي روش‏ها از روش ارزيابي متقاطع باكمك دوپارامتر آماري MAE و RMSE استفاده شده است. نتايج نشان داد که در عمق 0 تا 30 سانتیمتر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی می‏باشد و در عمق 0 تا 30 سانتیمتر روش کریجینگ دارای دقت بیشتری نسبت به روشIDW در برآورد نقاط با مختصات معلوم و تهیه نقشه شوری خاک منطقه مورد مطالعه می‏باشد. و در عمق 30 تا 150 سانتیمتر بهترین مدل برای آنالیز واریوگرام، مدل گوسی می‏باشد و به دلیل وابستگی مکانی ضعیف در این عمق نقضه ای حاصل نگردید.