مسکن ازگذشته های دوردغدغه اصلی درزندگی انسان می باشد. از زمانی که بشر توانست بر مصائب یکجا نشینی فائق آید مشکلات همانند حفظ حریم شخصی وجمعی ، امنیت و همچنین هماهنگی بنا با اقلیم و محیط زیست از مشکلات اصلی بشر بشمار می رفته است. بشر همواره تلاش داشته تا با هماهنگی با محیط و حفظ حریم خود و محیط زیست اطراف بتواند به بهترین شرایط در معماری هماهنگ با اقلیم دست یابد . به جرأت میتوان گفت حاصل این همه تلاش و تکامل در علم وهنر معماری بشر یک جمله است "هیچ ابنیه ای به تکامل بناهای همخوان با اقلیم ، محیط و ساخته شده با مصالح خداداده نیست". هدف این پژوهش مطالعه و برسی الگوهای انرژی در معماری بومی بویژه ابنیه سبک در مناطق گرمسیر جنوب ایران می باشد در در این پژوهش از روش مطالعه میدانی و بازشناسی شخصی از محیط زیست و اصول زندگی در این سبک شهر ها استفاده گشته و نتیجه گیری آن با استفاده از امار و اطلاعات دقیق صورت گرفته است ، لازم به ذکراست که روش گردآوری اطلاعات مطالعه منابع کتابخانه ای بوده و آمار و ارقام مورد استفاده از مراکز امار سازمان هواشناسی کشور و سازمان بنادر و کشتیرانی ایران بدست آمده است . بر اساس مطالعات انجام گرفته و آمار موجود پژوهشگر به این نتیجه رسیده که ابنیه بومی با همخوانی کامل با فرهنگ محیط و اقلیم مربوط به خود میتواند راهی مناسب برای درس گیری معمارانه و استفاده صحیح برای معماران باشد در انتها خاطرنشان میگردد که هدف ازاین پژوهش تشویق بازگشت به گذشته و تقلید ازمعماری بومی نیست بلکه تلاشی برای نگهداری و پاسداشت این گنجینه گرانبها و درس گیری معمارانه از آن است .