در کشاورزی رایج عملکرد بالا عمدتاً از راه نهاده های ورودی حاصل می شود. این نهاده ها شامل موادی نظیر آب- کودو...انرژی مصرف شده می باشد که این مواد همگی از خارج به اکوسیستم های کشاورزی وارد می‎شود و مصرف گسترده آن‎ها علاوه بر پیامدهایی که از نظر اقتصادی دارد، برمنابع غیر قابل تجدید آثار منفی داشته و با عث آلودگی محیط زیست نیزگشته است. اهمیت حاصلخیزی خاک، توصیف کننده توانایی و قابلیت خاک برای تأمین شرایط رشد پایدار و مطلوب گیاه است. در گذشته اگرچه حاصلخیزی خاک فقط تأمین کننده نیاز غذایی گیاهان بوده است، اما امروزه اهمیت ماده آلی بیش از پیش مورد توجه قرار گفته است. هر چند استفاده از کودهای معدنی، ظاهراً سریع‎ترین و مطمئن ترین راه برای تأمین حاصلخیزی خاک به‎شمار می رود. لیکن هزینه های زیاد مصرف کود، آلودگی و تخریب محیط زیست و خاک، نگران کننده است. استفاده کامل از منابع غذایی قابل تجدید موجود (آلی و زیستی) به همراه کاربرد بهینه ای از مواد معدنی، نقش مهمی در حفظ باروری، ساختار و فعالیت حیاتی خاک ایفا می‎‎کند. در ایران با اقلیم اغلب خشک و نیمه خشک، نه تنها خاکها عموماً از نظر مواد آلی فقیر هستند (کمتر از 1%)، بلکه به علت بالا بودن دما، ثبات مقدار ماده آلی خاک و حفظ آن دشوار است. باروری و حاصلخیزی خاک علاوه بر وابسته بودن به مقدار عناصر غذایی، به توازن و تعادل آن‎ها نیز وابسته است.در حالت عدم توازن و تعادل تغذیه‎ایی، مصرف کودها نه تنها مؤثر واقع نمی شود، بلکه در برخی مواقع در جهت عکس، عمل می کند. لذا اهمیت توازن تغذیه‎ایی در برخی موارد و در برخی عناصر، بیش از خود آن‎هاست. متخصصین تغذیه‎، اغلب برای آگاهی از وضعیت زیستی گیاهان، نسبت‎های بین عناصررا به غلظت واحد آن‎ها ترجیح می‎دهند. این در حالی است که توازن تغذیه‎ای و مصرف متعادل کودهای شیمیایی کاری بس دشوار و وقت گیر است. بنابر این استفاده از کودهای آلی (مثلا با افزودن کود دامی یا نظایر آن در خاک) در جهت افزایش درصد ماده آلی خاک، یک پاسخ و راهکار برای مواجهه با این چالش اعلام شده است.