امروزه حضور و سرنوشت ترکیبات دارویی در محیط¬های آبی یکی از مسائل با اهمیت در زمینه محیط زیست می باشد. آنتی بیوتیک ها ترکیباتی هستند که به طور وسیعی در پزشکی، دامپزشکی و کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند. بسیاری از این ترکیبات پس از استفاده، به طور کامل متابولیزه نمی شوند و پس از دفع، به محیط زیست وارد شده و سبب آلودگی خاک، آب های سطحی و زیرزمینی می گردند. تخلیه آنتی بیوتیک ها به تصفیه خانه فاضلاب و پساب ثانویه ناشی از صنایع سازنده آنتی بیوتیک، از منابع بسیار مهم رهاسازی این نوع ترکیبات به محیط زیست به شمار می روند. حضور این ترکیبات در محيط زیست باعث صدمات فراواني به اكوسيستم در معرض پساب، چه از نظر شيميايي و چه ميكروبي مي گردد. در این راستا، قرار گرفتن در معرض دوز پایین این ترکیبات و در نتیجه ایجاد و گسترش مقاومت به آنتی بیوتیک ها به عنوان نگرانی اصلی مطرح می گردد.
در سال های اخیر توجه زیادی به پژوهش های مرتبط با کاهش این گونه ریزآلاینده ها شده و مطالعات قابل توجهی در این خصوص انجام گرفته است. روش هاي فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي مختلفي براي حذف آنتي بيوتيك ها از محیط های آبی بررسی گردیده است. هر یک از روش های تصفیه مورد بررسی ویژگی های خاص خود را دارا است که بایستی با آگاهی، و با توجه به اهداف تصفیه، روش مناسب، انتخاب و به کار گرفته شود. در این مقاله، جنبه های بهداشتی و زیست محیطی حضور آنتی بیوتیک ها در محیط زیست بررسی شده و روش ها و تکنولوژی های تصفیه ای به کار رفته به منظور حذف و یا کاهش آن ها در سال های اخیر و در کشورهای مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است.