مقدمه: تأكيد بر نيروي انساني مؤثر و كارآمد در عرصه بهداشت و درمان و توجه به خدمات پرستاري در مراكزدرماني از عوامل موفقيت سازمان مي باشد نظر به اهمیت این مساله هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه توانمندسازی روان شناختی با عملکرد شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر ایلام انجام گردید. روش: این مطالعه با روش همبستگی و از نظر هدف، کاربردي بوده، جامعه آماری را پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر ایلام تشکیل داده که تعداد120 نفر بصورت تصادفی بعنوان حجم نمونه انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر(1995) و پرسش‌نامه عملكرد شغلي پاترسون، (GPQ) بود. تجزیه و تحلیل دادها با برنامه SPSS20 و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام صورت گرفت. یافته ها: در میان مولفه های توانمندسازی روانشناختی، مولفه اثرگذاری با میانگین(13=m) در اولویت اول و احساس شایستگی با میانگین(12/273=m) در اولویت آخر قرار داشت. بين توانمندسازی روانشناختی با عملكرد شغلي پرستاران رابطه مثبت معني داري وجود داشت(0/001p=). از بین مؤلفه های توانمندسازي روان شناختي بیشترین پیش بینی کننده عملکرد شغلی در مرحله اول بعد معنی داری و در مرحله دوم بعد خود مختاری بود. بر اساس ضریب تعیین، این دو بعد روی هم 0/988 درصد عملکرد شغلی را تبیین می کنند. نتیجه گیری: با توجه به محرز شدن رابطه بين توانمندي روانشناختي و عملکرد شغلی در پرستاران مي توان پذيرفت كه تلاش براي بهبود توانمند سازي پرسنل مي تواند يك استراتژي ارزشمند براي بهبود عملکرد شغلی شود