سکته مغزی آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال خون‌رسانی به قسمتی از بافت مغز که ناشی از انسداد (ایسکمی) رگ مغزی به‌وسیله یک لخته خونی و یا پارگی (همورژایک) یکی از عروق تغذیه کننده آن قسمت بافت مغز می‌باشد. سکته مغزی برای مدت 24 ساعت تداوم داشته و ریشه عروقی آن به انسداد یا خون‌ریزی شریان‌های مغزی محدود شده است. مهم‌ترین موارد ایسکمی مغزی، ترومبوز و آمبولی می‌باشد. سکته مغزی یک وضعیت اورژانسی است، درمان فوری ضروری بوده و عملکرد زود هنگام می‌تواند جلوی آسیب بیشتر و عوارض شدید و بالقوه سکته مغزی را بگیرد. مراقبت‌های پیش بیمارستانی تا قبل از 1995 عمدتاٌ جنبه حمایتی داشت. از آن پس با پیشرفت علم پزشکی و کشف درمان‌های جدید اهمیت مداخله زودرس بیش از پیش مشخص گردید. در حال حاضر شناخت زودرس و انتقال سریع به بیمارستان به عنوان یک امر حیاتی مطرح بوده و باعث افزایش کیفیت زندگی و بهبود سرانجام این بیماران خواهد شد. همچنین آشنایی افراد جامعه و پرسنل واحد فوریت‌های پزشکی با علائم اولیه سکته مغزی کاملاٌ ضروری و حیاتی می‌باشد، بنابراین آموزش گسترده افراد جامعه در شناخت زودرس علائم و اطلاع سریع به مرکز فوریت‌ها موجب مداخله و درمان سریع در این گونه موارد شده و امکان انتقال سریع به مرکز اورژانس بیمارستانی و ارائه خدمات تشخیصی و درمانی سریعتر را فراهم خواهد نمود.