محیط های آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدن سازی جوامع برعهده دارند. لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش، ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است؛ فضاهای که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد. محققان رونشناسی محیط، با مطالعه الگوهای رفتاری کودکان در محیط های آموزشی به مواردی مؤثر، از قبیل اندازه محوطه مدرسه، نورپردازی و ... که نقش عمده ای در افزایش یادگیری دارند، رسیده اند که در متن اصلی مقاله، به بررسی دقیق تر آنها پرداخته خواهد شد. از اهداف این مقاله، ارتقاء کیفی فضای باز مدارس به ویژه مدارس ابتدایی و با نشاط سازی و سرزندگی فضای باز آنها است. موضوعی که در جریان مقاله به آن پرداخته می شود این است که فضای باز مدارس ابتدایی باید دارای چه ویژگی هایی باشد تا بتواند بر یادگیری مؤثر باشد. روش تحقیق پژوهش، با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای، بررسی مقالات، کتاب‌ها، اسناد معتبر در دسترس و ... به بررسی میزان نقش طراحی محوطه مدارس بر یادگیری در کودکان ابتدایی پرداخته میشود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که طراحی مناسب محوطه مدارس ابتدایی می تواند در ایجاد محیطی جذاب و با نشاط در راستای افزایش یادگیری و شکل گیری رفتار مناسب مؤثر واقع شود.