هدف پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای کنترل فکر مبتلایان به اختلال وسواسی- اجباری با افراد بهنجار است.
روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای (پس رویدادی) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و افراد بهنجار در سطح شهر تبریز در سال 93-1392 بودند. از جامعه مورد نظر به روش نمونه گیری در دسترس، نمونه‌ای شامل 60 شرکت کننده (30 نفر مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری براساس ملاک‌های تشخیصی DSM-IV-TR و 30 نفر افراد بهنجار) انتخاب شدند. شرکت کننده‌ها از لحاظ جنس، سن و تحصیلات همتاسازی شدند. سپس راهبردهای کنترل فکر بر روی آن‌ها اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیره و با نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شد.
نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین افراد مبتلا به اختلال OCD و افراد بهنجار در متغیر راهبردهای کنترل فکر تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج راهبردهای کنترل افکار نشان داد که افراد دارای اختلال OCD در مقایسه با افراد بهنجار از راهبردهای نگرانی، کنترل اجتماعی، تنبیه و ارزیابی مجدد بیشتری به کار می‌برند؛ اما راهبرد توجه برگردانی بیشتر در گروه افراد بهنجار مورد استفاده قرار گرفت.
این نتایج نشان دهنده آن است که افراد مبتلا به OCD در زمان رویارویی با وسواس‌های فکری‌-‌عملی ممکن است از راهبردهای غیر انطباقی کنترل فکر استفاده کنند.