اگرچه در دو دهة اخیر پیشرفت های زیادی در درمان بیماران قلبی اتفاق افتاده است، اما شیوع بیماری کرونری قلب در حال افزایش است. به طوری که نزدیک 15 میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا هستند (1). طبق گزارش های محققین، این بیماری یکی از پرهزینه ترین مخارج برای خدمات سلامت ملی است، برای مثال در کشور آمریکا در سال 2007 برآورد هزینه های مستقیم و غیر مستقیم این بیماری حدود 2/33 میلیون دلار بوده است و اکثر هزینه ها صرف مخارج بیمارستانی شده است (2). این بیماری جدای از پیش آگهی ضعیف، محدودیت در فعالیت جسمی، قطع تعاملات اجتماعی، دیسترس های روانی، اضطراب، افسردگی، کاهش نشاط، افزایش وابستگی و بازنشتگی زودرس و تاثیر منفی بر کیفیت زندگی را تحمیل می کند (3).