اختلالات اسکلتی– عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب‌های شغلی و ناتوان کننده در کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه است. حدود یک سوم جامعه کاری از اختلالات اسکلتی– عضلانی رنج می برند که علاوه بر به خطر انداختن سلامتی نیروی انسانی هزینه‌های جبران‌ ناپذیری را بر اقتصاد جامعه تحمیل می‌نماید. شغل کمک پرستاری در بیمارستان به دلیل ماهیت کار، از جمله مشاغلی است که در آن اختلالات اسکلتی– عضلانی مرتبط با کار از شیوع بالایی برخوردار است.
این پژوهش در سال 1392 در یکی از بیمارستان های شمال خوزستان به صورت یک مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی مقطعی طراحی و انجام شد. گروه هدف پرسنل مراقبت سلامتی بود که مستقیما با وظایف نگهداری بیمار در تماس بودند و بیش از یکسال سابقه کاری داشتند. پرسنل کمک پرستار مسئول انجام این وظایف بودند. اين افراد در 9 بخش مختلف بيمارستان مشغول به كار بودند (آي سي يو، ارتوپدی، داخلي، سي سي يو، ليبر، اعصاب، جراحي مردان، جراحي زنان و زنان و زايمان). حجم نمونه نیز60 نفر تعيين گرديد. از پرسشنامه نورديك جهت بررسی اختلالات اسکلتی-عضلانی استفاده شد كه شامل اطلاعات فردي و اختلالات اسكلتي- عضلاني بود. براي تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسيون لجستيك و نسبت شانس و آزمون كاي دو استفاده شد.
نتایج نشان داد حداكثر احساس ناراحتي مربوط به کمر (60 درصد) و پس از آن زانو (53/3 درصد) ، گردن (417 درصد)، پشت (33 درصد) و ساق پا (30 درصد) به دست آمد. ارتباط بین کمر درد با عامل سن و سطح تحصيلات در کمک پرستاران، ارتباط معنی داری وجود داشت. با توجه به شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی در کمک پرستاران می بایستی تمهیدات لازم جهت انجام مداخلات ارگونومیکی مناسب و موثر اخذ شود. پیشنهاد می شود در راستای کاهش بلند کردن و جابجایی دستی بیماران تجهیزات مکانیکی خریداری و نصب شود.