هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی شیوع اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، و همچنین بررسی وضعیت کیفیت زندگی زندانیان معتاد، تحت درمان نگهدارنده با متادون، در مقایسه با زندانیان غیر معتاد و جمعیت عمومی بوده است. مطالعه حاضر به روش توصیفی و از نوع علی – مقایسه ای می‌باشد. نمونه‌های مورد برسی شامل، زندانیان معتاد تحت درمان با متادون (104= N)، زندانیان غبر معتاد (59= N)، و جمعیت عمومی (187= N) بودند که به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های می‌سی‌سی‌پی و کیفیت زندگی (فرم 26 سئوالی) مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که، 76/55 درصد از افراد زندانی تحت درمان نگهدارنده با متادون از نشانه‌های PTSD رنج می‌برند که در صد قابل توجهی از این افراد را (32/64 درصد) افراد معتاد تزریقی تشکیل می‌دهند. همچنین 21/77 درصد از زندانیان غیر معتاد، نشانه‌های PTSD را نشان داده‌اند. هر دو گروه زندانیان معتاد (13/25 =Difference Mean، 00/0> P) و غیر معتاد (6/92 = Difference Mean، 011/0> P) تفاوت معناداری را در نمرات PTSD با جمعیت عمومی نشان دادند. تحلیل‌ها نشان دادند که گروه زندانیان معتاد و غیر معتاد کیفیت‌زندگی به مراتب پایین‌تری نسبت به جمعیت عمومی دارند که این مورد، افراد این گروهها را آماده ابتلا به آسیب‌های پیشرونده روانی، رفتارهای پرخطر و عود مصرف مواد می‌کند.