امروزه اغلب شهرهاي جهان بویژه در کشورهاي در حال توسعه با مشکلات و مسائل زیست¬¬محیطی مختلفی روبرو هستند که حل آنها نیازمند توجه به عوامل مختلف اقتصادي- اجتماعی، سیاسی، فیزیکی و نهادي دارد. براي این منظور ارزش¬گذاري مسائل و مشکلات زیست¬محیطی در ابعاد مختلف گام اساسی در جهت حل مشکلات و همچنین حفاظت و بهره¬برداري از محیط¬زیست و دستیابی به توسعه ¬پایدار محسوب می¬شود .یکی از ابعاد ارزش¬گذاري مسائل محیط¬زیست، ارزش¬گذاري اقتصادي است که در چند دهه گذشته در ادبیات اقتصاد محیط¬زیست و توسعه¬ پایدار مطرح بوده است. علاوه بر این، در عرصه عمل نیز ارزش¬گذاري سیاست¬هاي زیست¬محیطی بیشتر از گذشته با ملاحظات اقتصادي روبرو گردیده است به گونه¬اي که براي طراحی مناسب سیاست-هاي توسعه ¬پایدار و اجراي کارآمد طرح¬ها و پروژه¬ها بویژه در مناطق شهري و همچنین ارزیابی اثرات و پیامدهاي زیست¬محیطی آن نیاز به تجزیه و تحلیل¬هاي اقتصادي در ارتباط با مسائل محیط ¬زیست همواره مد نظر و از اهمیت خاصی برخوردار بوده است و لذا به فراخور موضوعات مورد بررسی، روش¬هاي مختلف ارزش¬گذاري اقتصادي نیز مطرح و به کار گرفته¬ شده ¬است. با توجه به اینکه ارزش¬گذاري اقتصادي اثرات زیست¬محیطی در تصمیم¬سازي براي تخصیص منابع کمیاب نقش مهمی ایفا میکند، شناخت اصول و کاربرد روش¬هاي ارزش¬گذاري می¬تواند به سیاست¬گذاران و برنامه¬ریزان براي طراحی موثر و مناسب سیاست¬هاي توسعه¬ پایدار شهري در مواجهه با مشکلات زیست¬محیطی شهرها کمک نماید. این مقاله، به معرفی روش ارزش¬گذاري مشروط و نقاط قوت و کاستی¬هاي آن پرداخته و مطالعات انجام شده با استفاده از این روش را در بخش کشاورزی و منابع طبیعی در ایران مرور کرده ¬است. نتایج این مرور تحقیقاتی نشان ¬می¬دهد که روش ارزش گذاري مشروط ابعاد مختلفی از ارزش کالاها و خدمات زیست-محیطی را اندازه¬گیري میکند و می بایست در بکارگیري این روش به قابلیت¬ها و نقاط ضعف آن توجه کرد. در ایران نزدیک به 67 مطالعه با روش ارزش¬گذاری مشروط انجام شده است که اکثر آنها در مورد ارزش¬گذاری پارک¬ها و مکان¬های تفرجی بوده ¬است.