بهداشت و سلامت آب دريا يا درياچه ارتباط مستقيمي با آب رودخانه هايي دارد كه به آن مي¬ريزند. با توجه به مشكلات عديده جوامع كنوني در ارتباط با دفع زباله هاي خانگي و فاضلاب هاي شهري كمتر رودخانه اي را مي¬توان يافت كه آلودگي آن در حد استاندارد باشد. هدف اين تحقيق بررسی اثر فاضلاب انسانی بر طرح های سالم سازی شنا در شرق گیلان است. در این مطالعه 4 حوزه 1- گل سرخ چابکسر 2- ترانه دریا یا یاس رودسر 3- چمخاله 4- شهرداری بندرکیاشهر انتخاب و آب آن ها از نظر بار باكتريايي و آلودگي ميكروبي به وسيله شاخص هاي كل كليفرم و كليفرم مدفوعي و هم چنين استرپتوکوک مدفوعی مورد سنجش قرار گرفت و با استانداردها مقایسه گردید. نتایج حاصل از اين پژوهش نشان داد که میانگین باکتری کلیفرم کل، باکتری های کلیفرم مدفوعی و استرپتوکوک مدفوعی به ترتیب 40/7608 ± 23/5916، 75/63 ± 35/89 و 69/53 ± 29/72 MPN در ml100 بود که بین طرح های مردانه و زنانه از نظر بار آلودگی اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0p≥). بررسی نتایج ماهانه نشان داد که میزان آلودگی باکتری های کل کلی فرم، کلیفرم مدفوعی و استرپتوکوک مدفوعی در ماه تیر بیشترین مقدار بوده است. کمترین مقدار باکتری کلیفرم کل در اردیبهشت ماه و کمترین مقدار کلیفرم مدفوعی و استرپتوکوک مدفوعی در ماه دی مشاهده شد. از بین 4 شناگاه ذکر شده، شناگاه ترانه دریا یا یاس رودسر آلوده ترین شناگاه می¬باشد و دارای بالاترین مقدار باکتری های کلیفرم کل، کلیفرم مدفوعی و استرپتوکوک مدفوعی است. همچنین شناگاه بندر کیاشهر از نظر باکتری های كليفرم مدفوعي و استرپتوکوک مدفوعی دارای کمترین آلودگی بود. ولی از نظر باکتری کلیفرم کل شناگاه چابکسر کمترین آلودگی را دارد. مقایسه نتایج این تحقیق با استاندارد وزارت بهداشت جمهوری اسلامی ایران نشان داد که شنا در سواحل شرق گیلان به دلیل آلودگی میکروبی و احتمال انتقال بیماري هاي منتقله از راه آب به انسان و وجود سایر خطرات بهداشتی مرتبط به سلامت شناگران اکیدأ توصیه نمی¬گردد.